Twisted triangle, czyli jak osiągam kolejne stopnie wtajemniczenia

Podziwiałam od dawne prace tego typu, ale wciąż wydawało mi się to zbyt trudne, zbyt pracochłonne, no i jak patrzyłam na tutorial to myślałam, że zbyt skomplikowany.... 
A pewnego dnia miałam dość czasu i chęci by się jeszcze raz przyjrzeć tutorialowi Tu i podjąć wyzwanie rzucone samej sobie. 
Okazało się, że nagle zdjęcia nie były już tak niejasne i po raz pierwszy pomyślałam , że dam sobie radę! No i dałam! Pierwsza część w sumie poszła gładko, do drugiej musiałam postarać się o koraliki delica, bo te co miałam były na wykończeniu, ale gdy pokonałam tą drobną przeszkodę... to powstała druga część. No, a potem była godzina maksymalnego skupienia, ponieważ postanowiłam zszyć obie części. Przydały się wcześniejsze doświadczenia z zszywaniem bransoletek Cellini, ale twisted triangle jest jeszcze trudniejszy do połączenia w jedno. Mimo wszystkich trudności: udało się!!!
Radość moja jest tym większa, że pokonałam swoje obawy i po prostu dałam radę zrobić ten wzór do końca tak jak w tutorialu.
Dlatego z dumą pokazuję Wam najtrudniejszą biżuterię jaką do tej pory wykonałam;-))

Niedawno słyszałam lub czytałam takie zdanie, że rękodzielnika ograniczają tylko własne ograniczenia/lęki/obawy.... coś w tym jest, prawda?

A teraz udaję się na wyczekiwane wakacje, urlop znaczy się;-))
pozdrawiam serdecznie i słonecznie;-)