Trochę prywaty

W piątek 10 maja byłam bardzo zmęczona minionym tygodniem pracy, bolała mnie głowa i nawet nie umiałam się cieszyć nadchodzącym weekendem, bo właśnie mąż wyjechał na dwa dni...miałam z przyjaciółką odwiedzić inną przyjaciółkę, ale ta ostatnia dostała zaproszenie na Irlandzkie tańce na Torwar... więc spotkanie musiałyśmy przesunąć... czyli nie za dobrze się wszystko układało...
siadłam przy stole z herbatą i zobaczyłam gazetę, która tam leżała od kilku dni, ale dopiero wtedy po nią sięgnęłam... przeglądając zobaczyłam małą reklamę koncertu Michaela Boltona...na 10 maja!
"czyli na dziś" - prawie krzyknęłam! Zaraz zaczęłam sprawdzać gdzie i jak kupić bilety... to był prawdziwy impuls! (mieszkam przecież w Warszawie,  w około mnóstwo teatrów, opera, koncerty...a ja czasem nie potrafię zmieścić w budżet domowy wyjścia do teatru przez długie miesiące...)
Ale w tej chwili pieniądze nie miały znaczenia... opanowało mnie szaleństwo gdy tylko się dowiedziałam że bilety są jeszcze w Empikach!
Ale ja miałam jeszcze dwie godziny pracy.. nie mogłam się urwać po bilety, więc zadzwoniłam do przyjaciółki, użyłam wszystkie moje zdolności do przekonywania by poszła kupić dla nas te bilety. No bo czy można sobie wyobrazić lepszą sytuację? miałyśmy i tak gdzieś wyjść tego wieczoru... miałyśmy opiekę dla dzieci... pewnie skończyłoby się na robieniu weekendowych zakupów... a tego odpoczywaniem bym nie nazwała...
Gdy Aga napisała mi sms że ma bilety - byłam szczęśliwa!
Wróciłam do domu, szybko zadbałam o dzieci, odświeżyłam się, przebrałam i w zasadzie już musiałam wychodzić, całą drogę do centrum nie mogłyśmy uwierzyć, że jedziemy na koncert.
Wprawdzie słucham piosenek Boltona od ponad dwudziestu lat to mało o nim wiedziałam jako człowieku, dopiero przed koncertem poczytałam o nim w necie, zaskoczyło mnie że śpiewa już 40 lat a w tym roku skończył 60 lat!! Wiecie, słuchając czyjejś muzyki, która sama w sobie się nie starzeje, nie czułam upływu czasu... Zresztą umówmy się,  Michael Bolton nie wygląda na swoje lata, nadal jest cholernie przystojny!
Sala Kongresowa... wspomnienia sprzed lat, kiedy obsługiwałam Kongres Rodziny i czuwałam nad jednym z prelegentów, laureatem Nagrody Nobla, ale nie umiałam sobie już przypomnieć jego nazwiska. A potem jeszcze przed urodzeniem dzieci koncert Natalie Cole, cudowny i  romantyczny.  A teraz siedzę tu znowu i czekam na cudownego Michaela Boltona!! Ekscytacja była ogromna... A kiedy tylko koncert się zaczął zamieniła się w ekstazę!!
Nie potrafię opisać jak cudownym uczuciem jest słuchanie ukochanej muzyki na żywo, to po prostu trzeba przeżyć, to ogromna dawka pozytywnej energii. Miałam  poczucie, że skoro potrafiłam w jednej chwili zorganizować się i zdobyć bilety na koncert, przyjechać i go przeżyć w cudownej atmosferze to znaczy się mogę zrobić jeszcze wiele rzeczy, żeby nie powiedzieć wszystko! Czułam, że tak wiele rzeczy jest w zasięgu ręki, tak blisko. Cudowne było też uczucie jak nieoczekiwanie przyjemnie zakończył się ten dzień, mimo że nic tego nie zapowiadało gdy obudziłam się rano... Zwykle dni są dość przewidywalne, planujemy je, decydujemy, ale jak często zdarzają Wam się tak szalone decyzje, jak moja o koncercie?

W każdym razie napisałam ten post bo po koncercie odczuwałam ogromną radość, a taką radością trzeba się dzielić. No i też chciałam podziękować Michaelowi Boltonowi za całą jego muzykę, za to że uszczęśliwia swoimi piosenkami kobiety na całym świecie od 40 lat!

(zdjęcie z internetu)