Drogi Gościu, jest mi bardzo miło, że do mnie zaglądasz, uszczęśliwisz mnie jeszcze bardziej, jeśli pod postacią komentarza wyrazisz swoją opinię o tym, co tu zobaczyłeś:)

Bardzo serdecznie witam nowych Obserwatorów oraz pięknie dziękuję za miłe komentarze;-)

wtorek, 22 marca 2016

Jak to jest tak na prawdę?

Niedawno odbywała się w Warszawie wystawa Warsaw Mineral Expo na której miałam okazję znowu zachwycać się przepięknymi dziełami biegłych w koralikowaniu koleżanek. Zebrałam sporo ulotek i wizytówek, aby odwiedzić ciekawe strony koralikowe. 
Na jednym  blogu, u  Seal-Art,  miałam okazję skomentować trochę post wzburzonej rękodzielniczki. Wyszła z tego na tyle fajna dyskusja, że postanowiłam ją odrobinę zredagować i opublikować u siebie (oczywiście za zgodą autorki bloga).
Może poznam jeszcze inne spojrzenia i perspektywy koleżanek? Może coś fajnego się w komentarzach nam urodzi? 
Dlatego serdecznie zapraszam do komentowania i dyskutowania;-)


- “Niedawno byłam wystawcą ma dużych targach biżuterii  w stolicy. Siedząc tam wiele godzin zastanawiałam się nad odpowiedzią na jedno pytanie:  Dlaczego nasze, polskie kobiety kochają obwieszać się tandetą? Biżuterię artystyczną traktują jak dzieła sztuki z muzeum, na które można popatrzeć, ale nie nosić. Stoją przy stoisku, zachwycają się i nijak się to nie przekłada na chęć nabycia, noszenia i posiadania czegoś wyjątkowego”.

- “Ale popatrz na to z  drugiej strony. Przeciętna kobieta nie potrzebuje do pracy założyć kolii ani unikatowej bransoletki. Często trzeba założyć coś dużo skromniejszego, bo tego wymaga okazja i jej  ubiór. Jeśli mam skromne okazje to nie jest mi potrzebna artystyczna biżuteria. Przynajmniej ja wychodzę z takiego założenia. Lubię koralikowanie i szyję dużo, ale właśnie coś, co mogę założyć na co dzień. Bo wtedy mogę cieszyć oczy swoje codziennie. Wiesz...Często zastanawiam się, widząc jakąś piękną kolię, którą podziwiam, kiedy doczekałaby się okazji żeby ją założyć?!  Nie umiem czasem dostrzec w przyszłości takiej okazji, wiec nie kupuję i nie szyję kolii czy pracochłonnych naszyjników. Ale nie znaczy, że nie noszę się artystycznie i że noszę tandetę na co dzień.” 


- “Ależ właśnie! Nie nosisz tandety, bo nosisz ręcznie robioną, swoją, koralikową biżuterię. Jest estetyczna i dopracowana. Fakt, że ma skromną formę, nie wyklucza jej z dziedziny 'artystycznej'. Tu właśnie chodzi nie o formę, a o rodzaj. Ja również na co dzień wybieram skromne i proste formy. Delikatne i raczej mało zauważalne. To trochę tak, że nasza biżuteria wyraża nas same. Moją biżuterię opisuję jako: "biżuteria dla pewnych siebie, kolorowych kobiet z pasją." Całe sedno tego motta, to opis kobiety, którą sama chciałabym być, a umówmy się - poza pasją, niestety nie jestem:) W biżuterii też, jak każdy artysta w swoim dziele wyrażam to, jaką kobietą chciałabym być: odważną, przebojową… Może tu właśnie leży sedno problemu. My, polskie kobiety, w większości toniemy na co dzień w garach, praniu, prasowaniu, dzieciach i tysiącach innych aktywności, raczej średnio skłaniających do skupiania się na sobie i swojej kobiecości. O okazjach do noszenia się okazale faktycznie lepiej nie wspominać… To jest nasza codzienność i nasze realia. Większość Polek faktycznie nawet chyba nie jest w stanie wyobrazić sobie siebie beztroskiej, barwnej i skupionymi na sobie - a z tym kojarzy się nasza biżuteria.  Przykre to, ale jakże prawdziwe. Jednak skoro my możemy sięgnąć po coś innego, niż osławione zawieszki celebrytki, one też by mogły.”


- “Jeżeli realia Polek są takie a nie inne, o czym wspomniałaś i masz świadomość, to jak możesz oczekiwać, że przy Twoim stoisku przekroczą same siebie i zrozumieją co chcesz im przekazać swoimi artystycznymi wizjami?”
- “No tak…”
- “Broń Boże nie chcę Cię urazić. Ja zawsze podziwiam wielogodzinne prace, ciekawe i niesamowite, ale sama takich nie szyję. Głównie dlatego, że kiedyś usiadłam i zastanowiłam się do kogo jestem w stanie dotrzeć, jakie klientki zobaczą moje prace. Kiedy sobie odpowiedziałam na to pytanie, to dlatego skupiam się na małych formach, bo wiem,  że taka biżuteria szybciej znajdzie klientkę niż piękna kolia. Sens tworzenia kolii też oczywiście jest, właśnie jako dzieło sztuki, jako wyzwanie, jako chęć spełnienia swoich wizji. Ale trzeba mieć świadomość, że taka kolia może wiele lat czekać albo na właścicielkę albo na okazję. Taka świadomość pomaga ten temat ogarnąć lub nawet zniwelować frustrację. Nie mam dla Ciebie gotowych recept, co  powinnaś robić, szyć, czy wystawiać się... Ja tylko dzielę się swoimi refleksjami, dzięki którym się nie frustruję przy jednoczesnym realizowaniu pasji. Wierzę, że przy swoim talencie znajdziesz dobry dla siebie sposób realizacji pasji, aby było to źródło radości i satysfakcji.”


- “ Otóż, trochę się nie rozumiemy. Ja nie tworzę, żeby trafiać do kogokolwiek. Ja tworzę z potrzeby pasji i serca. Wiem też, że moja praca jednak znajduje uznanie, zachwyt i odbiorców. Są w mojej 'karierze' prace wyjątkowo 'strojne' i wymyślne, które nie doczekały się nawet publikacji w butikach internetowych, bo od razu znalazły nabywcę na pierwszych targach, na których były wystawiane. Nie frustruje mnie to że nie umiem 'wymyślić' czym by tu przyciągnąć klientelę, a fakt że moja i podobne twórczości, mają w naszym kraju tak niewielu odbiorców. Dla i pod klientów tworzą chałturnicy i firmy jubilerskie. Artyści jakiejkolwiek dziedziny tworzą z potrzeby serca. To, co boli to fakt, że z tego serca i pasji wyżyć się nie da. Nie chciałabym, żebyś poczuła się urażona kwestią “pod klienta”. Miałam tu na myśli masówki, a nie twórczość artystyczną w jakiejkolwiek odsłonie czy formie.”


- “Nie obawiaj się,  nie czuję się urażona, bo mimo że znam swoje klientki, to nie czuję się rzemieślnikiem, który zrobi wszystko na zamówienie. A frustracja związana z ceną, wartością i znalezieniem klienta, który doceni naszą pasję i artyzm - chyba jest wpisana w to czym się zajmujemy. Cieszę się z naszej rozmowy. Pozdrawiam serdecznie"

6 komentarzy:

  1. Jeśli mam być szczera, tamten post pozostawił we mnie dość niemiłe uczucie. Dlaczego? Bo nie można nikogo oceniać przez pryzmat tego, jaką biżuterię nosi, a już na pewno nie powinno się mieć do niego o to pretensji - a takie wrażenie odebrałam po przeczytaniu tylko części tamtego postu. Ja sama oprócz swojej biżuterii też noszę srebro dostępne w salonach i lubię swoje "tandetne" celebrytki - bo one również pozwalają mi wyrazić siebie. Poza tym, nie ma się co oszukiwać, owszem, rękodzieło ma się coraz lepiej i coraz bardziej jest doceniane, ale co spotyka przeciętna kobieta w salonie biżuteryjnym? Serynie produkowane srebro i biżuterię ręcznie robioną na masową skalę tylko i wyłącznie dla zysków, a nie z pasji. I to właśnie widzi przeciętna kobieta z pierwszym lepszym salonie z biżu, kto się zna i wie gdzie szukać siądzie przed komputerem i poszpera, ale większość nie ma albo na to czasu, albo po prostu nie wie jak taką biżuterię wyszukać, lub w końcu nie przywiązuje do swojej biżuterii tak dużego znaczenia, żeby poświęcać więcej czasu na jej poszukiwanie, niż odwiedziny w salonie raz na jakiś czas. Ok, targi są fajnym miejscem gdzie można klientkom tą swoją robioną ręcznie biżuterię pokazać, ale tu jest też kwestia tego jaką specyfikę mają targi i kto na nie przychodzi. Kiedy ja wybrałam się na pierwsze targi minerałów, jechałam tam jako klientka i nie nastawiałam się na kupowanie biżuterii - w gruncie rzeczy nie wiedziałam nawet, że jakakolwiek tam będzie... Kto wie czego szuka, na pewno będzie wiedział, że takie miejsce daje okazję do kupienia niepowtarzalnej, ręcznie robionej biżuterii, ale większość wejdzie tylko z ciekawości, żeby pooglądać, kupić kamyczek, dwa. Pretensje do kogokolwiek są więc w takiej sytuacji całkowicie nie na miejscu.

    A już tak całkiem na marginesie jeden z moich ulubionych naszyjników kupiłam za grosze, na stoisku z "sztampowymi" naszyjnikami z marmurku stylizowanego na wszystkie kamienie świata, wybrałam jeden z dużej liczby innych,kolorowych i prawie że identycznych - bo ten jeden był "mój" - kolorowy i żywy, całkowicie w moim stylu. Nosząc go nie czuję, że obwieszam się tandetą, ale że noszę coś, co współgra z tym co mi "w duszy gra".

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się, że wzięłaś udział w dyskusji. Dla mnie liczy się każda wypowiedź i każdej perspektywy jestem ciekawa. Dziękuję Natalio, że wyraziłaś swój punkt widzenia.

      Usuń
  2. A we mnie post i komentarze SealArt wzbudziły wręcz lekką niechęć do niej, ponieważ z jej wypowiedzi wychodzi roszczeniowość i niechęć do innych, którzy nie kupują jej dzieł (lub innych "artystów"). A ci, którzy zaopatrują się w biżuterię u jubilera lub gdziekolwiek indziej, to totalne bezguścia i osoby pozbawione całkowicie smaku. A stare przysłowie mówi, że nie to jest ładne, co jest ładne, ale to co się komu podoba. Poza tym, jak ona ma zamiar zmusić ludzi do kupowania jej biżuterii, jeśli nikomu się ona nie spodoba? Albo jest za droga? Bierze w ogóle pod uwagę, że nie wszystkim może przypaść do gustu jej twórczość? Że tylko niektórzy docenią ten typ biżuterii? A co jeśli kobieta nosząc daną biżuterię wie, że jest to tandeta, ale ją lubi? Albo jest prezentem od kogoś ważnego i chce ją nosić mimo wszystko? Ma z tego powodu strzelić sobie w łeb? Niech "artyści" wezmą trochę na wstrzymanie i pozwolą innym na noszenie czegokolwiek. Więcej tolerancji i dystansu do siebie, a nie wymagań w stosunku do klienta. To klient rządzi i kupuje, i twórca biżuterii nic na to nie poradzi.
    Trochę się wywnętrzyłam ;)
    Pozdrawiam ciepło :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Aniu że wzięłaś udział w dyskusji, miałam okazję posłuchać zdania innych osób;-)

      Usuń
  3. Drogie Panie, cieszę się że nasza dyskusja z Katinką, oraz mój post wzbudzają u Was aż takie emocje:) Zawsze bowiem lepiej wzbudzać emocje - choćby negatywne, niż pozostawać w cieniu.
    Widzę że mocno mnie znielubiłyście;) To dość interesujące - zwłaszcza wasza opinia o moim niezwykłym zadufaniu w sobie jako "artystki".
    Gdybyście czytały ze zrozumieniem doszłybyście do wręcz przeciwnych wniosków.
    To co mnie jednak zaskoczyło najbardziej to fakt, że z rozpędu i własnej nieprzymuszonej woli, tak mocno identyfikujecie się z tymi, których oceniam jako pozbawionych gustu...hm..
    Jak słusznie stwierdzacie nie to ładne, co ładne, ale to co się komu podoba. To fakt bezsprzeczny.
    W moim poście jednak, starałam się zwrócić uwagę na coś zupełnie innego.

    Jeśli kiedyś spróbujecie wyżyć ze swojej pasji, zaczniecie opłacać podatki, odliczać koszty, VAT, płacić ciężkie pieniądze za stoiska na targach i całą resztę, zrozumiecie wściekłość i rozżalenie prawdziwych twórców.
    Jeżeli np. "dziergacie" do szuflady, macie prawo nie mieć o tym pojęcia. Tym bardziej jeżeli jesteście "tylko" klientkami.
    Co do mojej roszczeniowości Pani Anno - nad wyborami klientów mogę jedynie ubolewać, a roszczeniowa jestem wobec organizatorów tego typu imprez, którzy zarabiają na nas - wystawcach, nie zapewniając nam w zamian nic. Dopuszczają na swoje renomowane Targi wszystkich 'producentów' jak leci, zaniżając tym samym jej poziom, bądź zupełnie zmieniając charakter imprezy. Co za tym idzie, przyciągają na nią zupełnie inna grupę docelową klientów niż ta, której byśmy oczekiwali.
    Dla Pani informacji - moja biżuteria wręcz zachwyca:) odpowiednią grupę odbiorców oczywiście. Co do cen zaś - proszę w wolnej chwili poprzeglądać zagraniczne portale. Przekona się Pani, że ja swoje często mocno zaniżam;) Tego typu biżuteria w naszym kraju jest mocno niedoceniana - tu właśnie leży mój problem jako twórcy.
    Ale tak jak nie przekonam Pani do zachwytu nad nią, tak mnie nikt nie przekona do tworzenia prostoty pod klienta.
    Nikogo też nie zamierzam do niczego zmuszać - nie muszę.
    Moich klientów uszczęśliwia noszenie moje biżuterii - tylko tacy mnie interesują.
    Pozdrawiam Panie ciepło - "Artystka"
    Katinka - serdeczne pozdrowienia:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli uważa pani, że 90% społeczeństwa, to osoby bez gustu, to istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że zalicza pani i mnie do tego grona. A do tego, oprócz swojej biżuterii, którą tworzę, czy prezentów od innych blogowych koleżanek, noszę również tę od jubilera - to do jakiej grupy się zaliczam - według pani oczywiście?
      I zdaję sobie doskonale sprawę z tego, ile kosztuje utrzymanie firmy w Polsce - dlatego jej nie prowadzę. Również dlatego, że nie jestem pewna, czy to co tworzę spodobałoby się na tyle innym, że chcieliby mi za to płacić. Ale jeśli się tworzy coś, a klient tego nie kupuje, to znaczy, że klient jest głupi i się nie zna? Czy każdy, kto ma firmę, ma od razu sukces? Czy może zmienia się profil i dostosowuje do klienta? No i właśnie dochodzimy do tego samego - czy wyżywamy się artystycznie i przymieramy głodem, czy może dostosowujemy się do klienta i żyjemy bogato, ale sfrustrowani brakiem gustu tegoż klienta.
      Prawdę mówiąc nie mam na to recepty.
      Pozdrawiam serdecznie :)

      Usuń